Οι Μυκήνες (Μυκήναι, Μυκήνη) ήταν αρχαία πόλη της Αργολίδος απέναντι απ' τον Αργολικό κόλπο. Ο αρχαιολογικός χώρος των Μυκηνών βρίσκεται περίπου 90 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Αθήνας, στη βορειοανατολική Πελοπόννησο.
Κατά τη 2η χιλιετία π.Χ., οι Μυκήνες ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του ελληνικού πολιτισμού, αποτελώντας ένα ισχυρό στρατιωτικό φρούριο που δέσποζε στο μεγαλύτερο μέρος της νότιας Ελλάδας. Η περίοδος της ελληνικής ιστορίας μεταξύ 1600 π.Χ. έως περίπου το 1100 π.Χ. ονομάζεται «μυκηναϊκή», αναφερόμενη στις Μυκήνες. Στο απόγειο της δόξας τους, το 1350 π.Χ., το κάστρο και η κάτω πόλη είχαν 30.000 κατοίκους και ήταν έκτασης 32 εκταρίων. Πρώτος ο Όμηρος αναφέρει την πόλη περιγράφοντάς την με τα λόγια «ευρυάγυιαν, πολύχρυσον».
Στην ελληνική μυθολογία η πόλη ιδρύθηκε από τον Περσέα, ο οποίος έδωσε το όνομά του στην τοποθεσία είτε αφού το θηκάρι του σπαθιού (μύκες) έπεσε στο έδαφος και θεωρήθηκε ως καλός οιωνός είτε καθώς βρήκε μια πηγή νερού κοντά σε ένα μανιτάρι (μύκες). Ο Περσέας ήταν ο πρώτος βασιλιάς της δυναστείας των Περσείδων που τελείωσε με τον Ευρύθεα (υποκινητή των περίφημων δώδεκα άθλων του Ηρακλή). Η επόμενη δυναστεία ήταν οι Ατρείδες, των οποίων ο πρώτος βασιλιάς, ο Ατρέας, πιστεύεται παραδοσιακά ότι βασίλεψε γύρω στο 1250 π.Χ. Ο γιος του Ατρέα, Αγαμέμνονας, πιστεύεται ότι ήταν όχι μόνο βασιλιάς των Μυκηνών αλλά όλων των Αρχαιών Ελλήνων και αρχηγός της εκστρατείας τους στην Τροία για να ανακαταλάβουν την Ελένη. Στην αφήγηση του Ομήρου για τον Τρωικό Πόλεμο στην Ιλλιάδα, οι Μυκήνες (ή Μυκήνες) περιγράφονται ως μια «καλά θεμελιωμένη ακρόπολη», ως «ευρυγώνια» και ως «χρυσές Μυκήνες», οι οποίες υποστηρίζονται από την ανάκτηση άνω των 15 κιλών. χρυσών αντικειμένων που ανασύρθηκαν από τους φρεατίους τάφους στην ακρόπολη.
